1. W początkowym okresie mojej pracy na Wydziale Elektrycznym Politechniki Częstochowskiej zajmowałem się optymalizacją mocy zamówionej przez odbiorców [70] oraz analizą ekonomiczną przedsiębiorstw energetycznych [71]. Prace prowadzone były pod kierunkiem prof. dr hab. inż. I. Dobrzańskiej.

1. Efektem mojej współpracy z dr hab. inż. L. Toporem-Kamińskim były dwie publikacje. Pierwsza [72] dotyczyła konwejera prądowego z otwartymi lustrami prądowymi, druga [73] – uczenia sieci neuronowych metodą głosowania.
2. W [74] opisałem razem z moim dyplomantem wykonany przez niego w ramach pracy magisterskiej symulator sieci neuronowej do celów dydaktycznych.
3. W roku 1997 i 1998 zajmowałem się tematyką diagnostyki technicznej urządzeń w elektrowni za pomocą sieci neuronowych. Badania prowadziłem pod kierunkiem prof. dr hab. inż. W. Brzozowskiego. Efekty tej pracy opisałem w [75].
4. W 2007 r. brałem udział w warsztatach naukowych pt. „Workshop on Nuclear Power Plant Simulators for Education””zorganizowanych przez International Atomic Energy Agency (IAEA). Celem warsztatów było zapoznanie uczestników z symulatorami bloków jądrowych typu PWR, BWR, HWR i WWER. W [76] opisałem symulatory bloków PWR i BWR.
5. W [77] analizowałem aproksymatory neuronowe (wielowarstwowy perceptron i sieć RBF) oraz neuronowo-rozmyte (ANFIS) do aproksymacji pętli histerezy magnetycznej. Praca [78] dotycząca zastosowania strategii ewolucyjnej do estymacji parametrów fenomenologicznego modelu histerezy Takácsa uzupełnionego o składnik reprezentujący procesy odwracalne zachodzące podczas procesu magnesowania jest efektem współpracy z dr inż. K. Chwastkiem.
6. W latach 2001-2003 współpracowałem z Zakładem Medycyny Sądowej Śląskiej Akademii Medycznej w Katowicach w zakresie algorytmów do obliczeń spodziewanych i teoretycznych częstości wystąpień genotypów w populacji oraz heterozygotyczności, siły dyskryminacji, prawdopodobieństwa wykluczenia ojcostwa i zawartości informacji polimorficznej oraz algorytmów do wyznaczania prawdopodobieństwa ojcostwa na podstawie genotypów i częstości alleli. Obydwa algorytmy zostały przeze mnie oprogramowane. Powstały dwa programy komputerowe: FatRec i FatRec2.
7. Efektem mojej współpracy z prof. R. Duquesnoyem (University of Pittsburgh Medical Center, USA), oprócz wspomnianych powyżej sztucznych systemów immunologicznych, był program komputerowy HLAMatchmaker – ABC Eplet Matching do typowania zgodności pomiędzy dawcą i biorcą na poziomie epletów antygenów HLA (2010 r.) oraz aplikacja w Excelu HLA Patch Generator do generowania tripletów antygenów HLA (2004 r.).
8. Na zamówienie NZOZ Medigen, Warszawa napisałem program komputerowy HLAMatching do generowania zgodnych pod względem tripletów antygenów HLA. Program wykorzystywany jest do doboru dawców szpiku kostnego w białaczkach.

Literatura